"Emotionele pijn is als kiespijn: je stelt het zo lang mogelijk uit, totdat…"
Perspectieven op het Strand: Switchen van groot naar klein.
Op een vroege mooie zomerochtend plukte ik de dag op het strand van Katwijk, waar ik me liet betoveren in het moment. Terwijl ik met mijn hoofd dichtbij het zand keek, zag ik voor mijn ogen een eenzaam schip voorbij varen.
Ik richtte me op en kon me voorstellen hoe groot het schip ongeveer moet zijn wanneer je het vlak voor je ziet, of wanneer je je op het schip bevindt. Maar zo in de verte op die grote zee lijkt het dan ineens weer een heel klein scheepje.
Ik besloot een foto te maken en legde de camera dicht bij het zand. Alsof de lens van de camera, mijn ogen waren.
Klik!

Kijkend naar het fotoresultaat zag ik dat het schip zodanig was vastgelegd, als wat ik zag toen ik me oprichtte: een bescheiden scheepje op de uitgestrektheid van de zee. Die grote zee, die als de immense natuur is, maakte het scheepje dat door de mens is vervaardigd, wat nederig.
En hoe meer ik focuste op de schelpen, hoe groter deze leken. De Kattukse strandschelpjes zijn over het algemeen klein, maar van dichtbij best heel groot: groter dan dat scheepje aan de horizon.
Hoe relatief zijn de dingen in verhouding tot elkaar, wanneer je het vanuit een ander perspectief ziet.
In de verborgen symboliek van deze foto vond ik een diepere boodschap. Het leven waarin wij ons bevinden, wordt door de mens zelf als waarnemer, gevormd door perspectief en context.
De mens die betekenis geeft aan wat wordt waargenomen. Die kan kiezen welke vorm als echt, als waar is. Nog belangrijker: hoe dat voelt van binnen.
Voor mij verankert de foto als het ware de herinnering, dat ik als observant, als waarnemer, zelf de keuze heb om te focussen op wat ik wil. Ik kies! Wat een kracht eigenlijk, om de kijk op het leven op zo'n manier te transformeren!
En dat inzicht nam ik mee, terwijl ik mijn wandeling langs de kustlijn vervolgde.