Op een vroege mooie zomerochtend plukte ik de dag op het strand van Katwijk, waar ik me liet betoveren in het moment. Terwijl ik met mijn hoofd dichtbij het zand keek, zag ik voor mijn ogen een eenzaam schip voorbij varen.
Ik richtte me op en kon me voorstellen hoe groot het schip ongeveer moet zijn wanneer je het vlak voor je ziet, of wanneer je je op het schip bevindt. Maar zo in de verte op die grote zee lijkt het dan ineens weer een heel klein scheepje.
Ik besloot een foto te maken en legde de camera dicht bij het zand. Alsof de lens van de camera, mijn ogen waren.
Klik!
Kijkend naar het fotoresultaat zag ik dat het schip zodanig was vastgelegd, als wat ik zag toen ik me oprichtte: een bescheiden scheepje op de uitgestrektheid van de zee. Die grote zee, die als de immense natuur is, maakte het scheepje dat door de mens is vervaardigd, wat nederig.
En hoe meer ik focuste op de schelpen, hoe groter deze leken. De Kattukse strandschelpjes zijn over het algemeen klein, maar van dichtbij best heel groot:
Groter dan dat scheepje aan de horizon.
Perspectief is relatief, concludeer ik. Ik kies zelf, het is MIJN focus.
